ارتفاع درخت خرما زیاد است، در بعضی مواقع ارتفاع آن به بش از 20 متر نیز می رسد.
برداشت محصول از درختان
با ارتفاع زیاد کار سختی است.بالا رفتن از یک تیر 20 متری به صورت عمودی
نیروی زیادی را طلب می کند. این کار به وسیله ابزاری است که در لحجه محلی
هرمزگان به آن "پروند" می گویند انجام می شود. "پَروِند" نوعی طناب چند
لایه و محکمی است که مردم محلی آن را از لیف خرما که در لحجه محلی به آن
"سیس" می گویند می بافند. از این ابزار در استان بوشهر با نام "پَروِنگ"
یاد می شود.
تصویر پروند
در لحجه محلی میناب به درخت خرما "مُغ" گفته می شود و کسی که عمل بریدن خوشه های خرما را انجام می دهد "مُغ بُر" می گویند.
"مغ بر" به وسیله پروند
بالای درخت خرما می رود درخت خرما را هرس می کند و خوشه ها را به وسیله
داس می برد و بر روی طنابی که یک سر آن به "پروند" بسته شده و سر دیگر آن
در دست فردی است که در پای درخت خرما ایستاده می گذارد. خوشه ها آرام آرام
بر روی سطح شیب دار پایین می آیند.
برای جمع آوری و چیدن
خرما از دو ظرف که کاملا ساخته شده از شاخ و برگ های درخت خرماست استفاده
می شود. این دو ظرف "پَری" و "تولک" نام دارد.
در خصوص جمع آوری خرما
بصورت سنتی تمام ابزار و اداوات بالا رفتن، جمع آوری و بسته بندی و حتی
بندها و طنابها از شاخ و برگ خود درخت خرما استفاده می شود.
"تولک" ظرف کوچکی است که عمدتا برای چیدن رطب تازه افراد به همراه خود به بالای درخت خرما می برند.
"پری" نوع دیگری از ظرف است که کاملا از شاخ و برگ درخت خرما ساخته شده است و برای جمع آوری و بسته بندی خرما برای دام در فصل زمستان استفاده می شود.
